Ο τοίχος της τηλεόρασης, πάντοτε σε σχέση με το υπόλοιπο καθιστικό, οφείλει:
1. Να είναι λειτουργικός. Να εκμεταλλεύεται δηλαδή πλήρως και συνολικώς όλο το διαθέσιμο ωφέλιμο μήκος και ύψος του χώρου. Να έχει χώρους τόσο ανοιχτούς (πχ. ράφια) όσο και κλειστούς (συρτάρια ή ντουλάπια) για βιβλία, cd, dvd, να έχει υποδοχές και θέσεις για μηχανήματα ήχου και εικόνας και όλες τις προβλεπόμενες ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις.
2. Να είναι εργονομικός. Να είναι δηλαδή έτσι σχεδιασμένος και κατασκευασμένος ώστε όλα του τα στοιχεία να ακολουθούν ανθρώπινες πραγματικές αναλογίες. Αυτό σημαίνει σωστές διαστάσεις βάθους, μήκους και ύψους ΓΙΑ ΟΛΑ, ράφια συρτάρια, ντουλάπια και κυρίως σωστά ύψη συσκευών και παροχών.
3. Να είναι αρμονικά συμπληρωματικός. Αυτό σημαίνει πως, κατά γενικό κανόνα συμπεριλαμβανομένων πάντοτε και όλων των πιθανών εξαιρέσεων που πηγάζουν από την ανθρώπινη δυναμική και ταλέντο, πρέπει να ακολουθεί σε ύφος και αισθητική το υπόλοιπο καθιστικό.
4. Να είναι λειτουργικά συμπληρωματικός: Να καλύπτει δηλαδή εφόσον χρειάζεται, εκτός από τις βασικές ανάγκες χρήσης του (εικόνα-ήχος- αποθήκευση) και καθιστικές ανάγκες παρέχοντας εξτρά καθιστικές θέσεις. Αυτή είναι μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια που πολύ την αγαπάω και που την προτείνω σχεδόν πάντα, ειδικά σε μικρά καθιστικά και που διακρίνεται αμέσως στη φωτούλα παρακάτω.
Τέλος,
5. Να είναι λιτός. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί απαραίτητα κανόνα παρά μόνο πρόταση και το αναφέρω κυρίως για τον έναν και μοναδικό λόγο και ο οποίος έχει να κάνει με τη γνωστή αυξητική τάση της ζωής που ισχύει κυρίως στις κατοικίες, οι οποίες αποδεδειγμένα ξεκινάνε την πορεία τους στο χρόνο άδειες με τα εντελώς απαραίτητα για να λειτουργήσουν όμως σταδιακά καταλήγουνε να είναι τίγκα.
