Τα δέντρα σε γενικές γραμμές μπορείς να τα χωρίσεις σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
α. στα κωνοφόρα και
β. στα πλατύφυλλα.
Τα πλατύφυλλα είναι όλα αυτά που, όπως το λέει η λέξη, έχουν φύλλα: πλατάνι, μηλιά, καρυδιά, πορτοκαλιά, λεύκη. Όχι κατ’ ανάγκη “πλατιά φύλλα”, αλλά μόνο φύλλα. Τα πλατύφυλλα δέντρα μπορεί να ρίχνουν τα – όχι κατ’ ανάγκη πλατιά – φύλλα τους το χειμώνα, και λέγονται φυλλοβόλα, ή να μη τα ρίχνουν, και λέγονται αειθαλή.
Τα κωνοφόρα δέντρα δεν έχουν φύλλα, αλλά έχουν διαφόρων μηκών βελόνες: πεύκο, κυπαρίσσι, έλατο Τα κωνοφόρα δε ρίχνουν τις βελόνες τους το χειμώνα και είναι όλο το χρόνο πράσινα.
Τα κωνοφόρα δέντρα δεν έχουν φύλλα, αλλά έχουν διαφόρων μηκών βελόνες: πεύκο, κυπαρίσσι, έλατο.
Τα κωνοφόρα δε ρίχνουν τις βελόνες τους το χειμώνα και είναι όλο το χρόνο πράσινα.
Επειδή, τα κωνοφόρα δε ρίχνουν τις βελόνες τους, το χειμώνα που πέφτει η θερμοκρασία, βρίσκουν μία καλή ευκαιρία να πέσουν σε “χειμέρια νάρκη”. Δηλαδή, δεν αναπτύσσονται, αλλάζουν λίγο χρώμα, και γενικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι “κοιμούνται”. Το ότι κοιμούνται το χειμώνα και δεν έχουν μεγάλες ανάγκες, μας δίνει την ευκαιρία να τα φυτέψουμε ή να τα μεταφυτέψουμε.
Έτσι, είμαστε σίγουροι ότι η φύτευση θα πετύχει, αφού είναι σε χειμέρια νάρκη το κωνοφόρο μας.
Η περίοδος αυτή μπορεί να διαρκεί ανάλογα με τον καιρό, το υψόμετρο και την περιοχή από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο.
Μερικά από τα πιο συνηθισμένα κωνοφόρα που χρησιμοποιούνται στην κηποτεχνία είναι τα παρακάτω και τα βλέπεις στη σειρά στις παραπάνω φωτογραφίες.
Λείλαντ (Cupressocyparis leilandii) :
Αν είναι ένα δέντρο που συναντάς συχνά στους σημερινούς κήπους, μικρούς ή μεγάλους, είναι μία σειρά από κυπαρίσσια λέιλαντ. Φτιάχνει γρήγορα έναν πανέμορφο και συμπαγή φράχτη και για το λόγο αυτό προτιμάται από τους κηπουρούς κατά κόρον. Μπορείς να βρεις λέιλαντ με πράσινο φύλλωμα ή λέιλαντ με πράσινο φύλλωμα με κίτρινες λεπτομέρειες.
Κυπαρίσσι (Cupressus sempervirens):
Το κυπαρίσσι είναι το κατ’ εξοχήν κατάλληλο κωνοφόρο δέντρο που χρησιμοποιείται για δημιουργία φυτοφράχτη και μάλιστα που προστατεύει τον κήπο από τον αέρα. Κακώς, αλλά όχι άδικα, είναι συνυφασμένο με τα κοιμητήρια και το μυαλό κάπου κάνει αρνητικές σκέψεις όταν το φέρνει στο μυαλό του. Το κυπαρίσσι χρησιμοποιείται ευρέως στην κηποτεχνία και πλαισιώνει και προστατεύει κήπους μικρούς ή μεγάλους.
Λεμονοκυπάρισσο (Cupressus macrocarpa ‘Gold crest’):
Το λεμονοκυπάρισσο είναι από τα δέντρα που είναι “της μόδας”. Έχει πρασινοκίτρινη όψη και αν τρίψεις λίγο τα κλαδιά του αναδύεται μία απαλή ευχάριστη μυρωδιά λεμονιού. Είναι πολύ ανθεκτικό φυτό για φύτευση στο έδαφος, και καλό θα είναι να αποφεύγεται η φύτευσή του σε γλάστρα καθώς κινδυνεύει από μυκητίαση και μετέπειτα ξήρανση. Φυτεύεται μεμονωμένο ή σε σειρά για δημιουργία φυσικού φράχτη.
Πεύκο (Pinus sp.):
Ποιος δε φέρνει στο νου του καλοκαίρι και διακοπές δίπλα στη θάλασσα όταν βλέπει ένα πεύκο! Είναι σύνηθες κωνοφόρο δέντρο της ελληνικής χλωρίδας στα χαμηλότερα υψόμετρα. Οι κηπουροί φυτεύουν κουκουναριές σε παραθαλάσσιες περιοχές, καθώς αντέχουν στην αλατότητα του εδάφους και τα αλμυρά μικροσταγονίδια που φέρνει ο θαλασσινός αέρας. Η μορφή και η σκιά του πεύκου είναι πάντα ένα όμορφο στοιχείο μέσα σε έναν κήπο.
Γιουνίπερους (Juniperus horizontalis):
Το οριζοντιόκλαδο γιουνίπερους ή άρκευθος είναι από τα πλέον συνηθισμένα εδαφοκαλυπτικά φυτά. Τα κλαδιά του, όπως το μαρτυράει και το ίδιο του το όνομα, απλώνονται παράλληλα με το έδαφος, και έτσι σε μικρό χρονικό διάστημα φτιάχνει ένα παχύ πράσινο ζωντανό στρώμα.
via
