Κάμπινγκ, το αγαπάς ή το μισείς. Υπάρχουν εκείνοι που φοβούνται την ταλαιπωρία, τα έντομα, τον θόρυβο, το κρύο, τη ζέστη, και υπάρχουν και εκείνοι που αγαπούν το πνεύμα «κατασκήνωσης». Υπάρχουν όλων των ειδών οι τρόποι προσέγγισης του camping και ο καθένας μπορεί να βρει κάτι για τον εαυτό του.
Ερωτεύτηκα αυτή την εγκατάσταση μεταξύ καμπίνας και σκηνής στην Πορτογαλία.
Ένα ζευγάρι Ολλανδών φαντάστηκε αυτό το μικρό κομμάτι του παραδείσου: το κτήμα Vinha da Manta. Στη στροφή ενός εγκαταλειμμένου μονοπατιού, η Ζακλίν ανακάλυψε ένα ερείπιο κολλημένο στο λόφο και με τον σύζυγό της το μετέτρεψαν σε ξενώνα.
Θα λέγαμε “glamping” σήμερα, αλλά βρίσκω αυτόν τον όρο αρκετά άσχημο, εξακολουθώ να προτιμώ το “πολυτελές κάμπινγκ”. Είμαστε σε μια έννοια υπαίθριας ζωής που είναι η ελευθερία στην πιο αγνή της μορφή, αλλά με όλη την άνεση! Το κλισέ μιας κατασκήνωσης για αστικούς που θέλουν τον ήλιο, τα τζιτζίκια και τα άγρια χόρτα.
Όσον αφορά τη διακόσμηση, μου αρέσει αυτή η μεγάλη απλότητα, η απαλότητα των τόνων, οι λεπτομέρειες των κλινοσκεπασμάτων… αυτό το φυσικό πνεύμα.
Το glamping κάνει πρόοδο, και όπως στη δημιουργία, υπάρχουν πάντα μπρος-πίσω, σήμερα, το glamping μπορεί να εμπνεύσει τον κόσμο του σπιτιού.
Photo : Margriet Hoekstra et Production : Barbara Natzijl
source turbulences-deco.fr
