Πριν από περίπου 30 χρόνια, ο Tino Zervudachi βρέθηκε στην Ύδρα, ένα νησί με Βραχώδεις πλαγιές του Αιγαίου, μήκους σχεδόν 13 μιλίων, όπου στριφογυρίζουν δρόμοι και στρεβλωμένα πέτρινα σκαλοπάτια ανάμεσα σε παραδοσιακά ασβεστωμένα σπίτια στεγασμένα σε πλακάκια τερακότας. Χωρισμένο από την ηπειρωτική χώρα με ένα λεπτό κανάλι που ονομάζεται Kolpos Idras, το νησί είναι προσβάσιμο σε 90 λεπτά με ιπτάμενο δελφίνι από την Αθήνα.
«Όταν βγαίνεις από το πλοίο», λέει, περιγράφοντας την αίσθηση της άφιξής σας στην Ύδρα, από την οποία τα περισσότερα μηχανοκίνητα οχήματα έχουν αποσυρθεί, δεν υπάρχουν ήχοι αυτοκινήτων ή μηχανάκια. Είναι τόσο ξεκούραστο. Αποσυνδέεστε εντελώς. ”
Ο σχεδιαστής είχε κανει μεγάλη καριέρα στο εξωτερικο, Όμως, η οδύσσεια Ύδρα έμοιαζε λίγο με την επιστροφή για τον σχεδιαστή, του οποίου ο πατέρας ήταν Έλληνας.
«Το σπίτι», παραδέχεται ο σχεδιαστής, «ήταν σε χάλια κατάσταση, αλλά αποφάσισα να το αγοράσω από το πρώτο λεπτό που μπήκα από την πόρτα.»
Κατά τη διάρκεια 12 έντονων μηνών, ο Zervudachi έκανε μια πλήρως ανακαίνιση, φέρνοντας ένα πρόγραμμα αποκατάστασης υγιεινής λευκών και ελαφριών γκρι στο σπίτι, το οποίο εκτιμά ότι είχε κατασκευαστεί τη δεκαετία του 1950 πάνω σε ένα παλαιότερο ίδρυμα.
Στο λιμάνι της Ύδρας έφτασαν καΐκια για να φέρουν τα υλικά για την ανακατασκευή της διαρρύθμισης του σπιτιού: την αναδιαμόρφωση τεσσάρων ευάερων βεράντων (ιδανική για ηλιοθεραπεία πάνω από το νερό), νέα κουζίνα, συσκευές και ντουλάπια, ένας κήπος που ανθίζει με γιασεμί, plumbagos, bougainvillea και wisteria, και μια πισίνα που σκιάζεται από ώριμα εσπεριδοειδή.
Τα γαϊδούρια, ο προεπιλεγμένος τρόπος μεταφοράς στην Ύδρα, κουβαλήσανε τα πάντα, από έργα τέχνης έως έπιπλα ( καθίσματα μπαμπού, φωτιστικά), ανεβάζοντας τα προδοτικά 150 σκαλοπάτια που οδηγούν στην μπροστινή πόρτα του .
Το τελικό αποτέλεσμα είναι η απλή αποσταγμένη απλότητα, χάρη στο άγγιγμα Zervudachi, το οποίο δίνει κομψότητα και άνεση στην άψογη ισορροπία.
Λείπει μόνο ένα πράγμα. «Η ζωή στην Ύδρα», λέει ο Zervudachi, «είναι ακόμα πιο ευχάριστο αν κάποιος έχει βάρκα». Και έτσι έγινε. Το 2014, ο σχεδιαστής βρήκε, αγκυροβολημένο στις Κάννες, το ιδανικό αξεσουάρ για τη θαλάσσια απόδραση στο Αιγαίο, ένα μηχανοκίνητο γιοτ 60-ποδιών Camper & Nicholsons 1926 με ποιητικό όνομα Mabrouka.
