Δομημένο γύρω από μια μικρή αυλή με μια μικρή πισίνα, με άνετα μεγάλα δωμάτια ολόγυρα της, όλα ανεξάρτητα και συνεχόμενα ταυτόχρονα, σκηνικά θεάτρου, με στραμμένο το βλέμμα τους σε αυτήν, ένας μοναδικός επίγειος παράδεισος γαλήνης και ηρεμίας, μια δρασκελιά το μέσα με το έξω και πάμε πάλι από την αρχή.
Λουλούδια, φυτά και πρασινάδα, πραγματικά ή με την εικόνα και το χρώμα τους παντού ολόγυρα, πολύ νερό και ορθάνοιχτα παράθυρα, φως και μαγεία, ένα παραμύθι δίχως όρια, μια όαση δροσιάς, ένας θεϊκός χώρος, κατοικίας και επαγγελματικός ταυτόχρονα, από τους πιο όμορφους και ζηλευτούς που έχω δει ποτέ μου…
Βλέπεις δεν είναι πάντοτε τα τετραγωνικά και τα λούσα που σε κάνουν να ζηλεύεις ένα χώρο. Είναι και ψυχή που βάζεις σ΄ αυτόν, είναι και η ανάγκη σου να ομορφύνεις την ζωή σου και την καθημερινότητά σου, είναι και η διάθεση σου να ακούσεις και να ακολουθήσεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες του πέρα από μόδες και από «πρέπει» που ορίζουν τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, είναι και το μεράκι σου, είναι και η διάθεσή σου να αναζητάς την ομορφιά πίσω από την επιφάνεια…
