Το ιδιαίτερο τοπίο και οι καιρικές συνθήκες του βουνού σπάνια εμπνέουν κάποιον να χτίσει εκεί… Τα σπίτια του βουνού είναι συνήθως ή παλαιά, παραδοσιακά και “χωριάτικα” -που είναι μεν υπέροχα αλλά δεν αποτελούν νέα πρόταση- ή είναι επαύλεις, οι οποίες “μεταφυτεύτηκαν” απλά στις ράχες χωρίς μέτρο.
Το σπίτι της παρουσίασής μας είναι λοιπόν η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Πρόκειται για ένα σπίτι που σχεδιάστηκε και χτίστηκε σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ορεινού τοπίου. Απαιτήθηκαν προσωπική εργασία και δυόμισι περίπου χρόνια απομόνωσης των ιδιοκτητών στο βουνό, προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο. Η κατασκευή του ολοκληρώθηκε πριν από 10 περίπου χρόνια και είναι αποτέλεσμα συνεργασίας των ιδιοκτητών και των αρχιτεκτόνων Ξενοφώντα Στεφανίδη και Reinhart Kogelnik.
Αναγνωρίσιμες είναι με την πρώτη ματιά η προσεκτική μελέτη και η σημασία στη λεπτομέρεια. Δόθηκαν επιτόπου πρωτοφανείς λύσεις ή σχεδιάστηκαν εξαρχής ώστε να αντιμετωπιστούν οι ιδιαίτερες κλιματολογικές δυσκολίες. Το ζητούμενο του σχεδιασμού ήταν να αποτελεί η κατασκευή αναπόσπαστο τμήμα του δάσους.
Ολα τα παράθυρα προσφέρουν θέα στο δάσος, ενώ διατηρήθηκε και εμπλουτίστηκε η φυσική βλάστηση. Βεράντες και μια ξύλινη εξέδρα-μπαλκόνι ενισχύουν την εξωστρέφεια του σπιτιού. Το τρεχούμενο νερό του βουνού διοχετεύθηκε στην πέτρινη βρύση της αυλής και από εκεί, μέσα από ένα κρυφό αυλάκι, σχηματίζει δυο μικρές διακοσμητικές λιμνούλες.
Τα παλιά σπίτια είχαν πολύ χοντρούς τοίχους και ελάχιστα μικρά ανοίγματα, για λόγους μόνωσης. Σήμερα χάρη στα σύγχρονα υλικά το σπίτι έχει τεράστια ανοίγματα.
Τα διπλά τζάμια και τα εξαιρετικής ποιότητας κουφώματα της ΒΙΕΚΚΟ δίνουν λύσεις που εντυπωσιάζουν: Μια τεράστια τετράφυλλη μπαλκονόπορτα τύπου “φυσαρμόνικας” ανοίγει εντελώς το καλοκαίρι και καταλαμβάνει χώρο μόλις… 25 εκατοστών!
Στο εσωτερικό κυριαρχεί το καταπληκτικό τζάκι, που στηρίζεται πάνω σε φυσικούς μεγάλους βράχους… Το χώρο της εστίας ορίζει μια “γλυπτή” μεταλλική λεκάνη που ακολουθεί τις ανωμαλίες του βράχου, ενώ τη μετώπη σχηματίζει ένας κορμός με μεταλλικά δεσίματα.
Περιμετρικά της εστίας σχεδιάστηκαν παράθυρα, επιτρέποντας την οπτική παρατήρηση του τοπίου πίσω από τις φλόγες. Τα έπιπλα έγιναν από αμμοβολημένη ξυλεία και είναι δημιουργίες του Λαμιώτη επιπλοποιού Νίκου Μαλισιόβα, πάνω σε σχέδια και ιδέες των αρχιτεκτόνων, των ιδιοκτητών και του ίδιου.
Η τραπεζαρία του σπιτιού είναι παλιά και χειροποίητη από τη Σκιάθο και οι καρέκλες έχουν φτάσει εδώ από την Κέρκυρα. Ο καναπές κοντά στο τζάκι είναι της Roche-Bobois. Το σπίτι κοσμούν έργα του Δημήτρη Ξώνογλου, του Γιώργου Μόκαλη και άλλων. Το διώροφο, με εσωτερικό μπαλκόνι σπίτι καταλαμβάνει συνολικά περίπου 250 τ.μ. Ο όγκος του δεν είναι άμεσα αντιληπτός, καθώς έχει καταμεριστεί σε πολλά κομμάτια.
Ένα ανηφορικό μονοπάτι που στρίβει μέσα στο δάσος οδηγεί ξαφνικά στο σπίτι που ξεπροβάλλει μέσα από την πυκνή βλάστηση. Το μονοπάτι αυτό κατασκευάστηκε πέτρα-πέτρα από τον ίδιο τον ιδιοκτήτη, ο οποίος χρειάστηκε 1.550 πέτρες για να το ολοκληρώσει!
Δέκα χρόνια μετά την κατασκευή του, το σπίτι αποτελεί πια αναπόσπαστο κομμάτι του φυσικού περιβάλλοντος, στο οποίο έχει ενταχθεί ακολουθώντας την αίσθηση της αρμονίας του…
